BEN  YAZICI  DEĞİLİM!

DR.CEM  ŞAHAN

            Geçmişe  ait  cümleler  kurmak  gelmiyor  içimden.

            Geçmişi  silinmiş  bir  amnezi  hastası  var  belleğimde..

            Onca  yaşanmışlıklar, eziyet, cefa  niye?

            Kimse  onlara  dair  dizeler  düzmüyor  artık.

            Bir  küreselleşme  masalı,

            Sorma  gitsin.

            Satırlar, kelimelerden  oluşmuyor  artık.

            Yaşamlar  eşitsizlikler  üzerinden,  yeni  pazarlar  arıyor.

            Sel  suları  yutmuş  Bedirhan’ı,

            Kimin  uğrunda  acıların  keskinliği?

            Ve  kim  isteyebilir  bir  acı  üzerine  naneli  limon?

            ……………………

            Biriktirmiyor  insanlar  21.  Yüzyılda..

            Hafızalar günlük.

            Yoksa  bunca  acı  nereye  gider?

            Hani  bizim  gül  bahçeli  evlerimiz  olacaktı  kıvamında  iç  buruntusu  bizimkisi..

            Ya  da  ‘’Güneşli  Günler  Göreceğiz  Çocuklar’’  dizelerinin  verdiği  umutsuzluğun  yitimi  biraz da.

            Ve  elleri  ile,  alın terleri  ile  kazanılmış  ekmekler  üzerinden  oyunlar.

            Siyasi  …

            Düzeysiz  oyunlar..

            …………………

            Ben  Mehmet  Yazıcı  değilim.

            Her  yazdığım  okunsun.

            Yorum  yapılsın.

            Vicdanın  sesini  aktarmak  o  kadar  kolay  değil  bu  yüzyılda..

            Ve  kent  sirkeden  yeni  çıkmış  yeni  bit  yavruları  için  methiyeler  dizerken..

            …………………..

            Bu  kentte  800  gündür  bir  Ortaçağ  hikayesi  sürer  gider.

            Cadı  avı  üzerinden  şekillenir  çadırlar.,

            Orda  uzakta,

            Bir  derme  çatma  bir  çadır  vardır.

            İçinde  kısık  yanan  bir  soba..

            Belleğini  yitirmiş  bir  kentin,

            Vicdan  muhasebeleri  yapılır.

            Namus  üzerinden  şekillenir  ekmek.

            Bu  çadır  sürdü,

            Sürecek..

            Ve  o  vicdan  yoksulu  ‘’SAĞLIK  İSTİRMAR PADİŞAHLARI’’,

            Bir  gün  alın terinin  yoğunluğundan  boğulacak.

 

            ……………..

            Ben  söyledim  size,

            Ben  Mehmet  YAZICI  değilim.

            Anlatamam  bu  ortaçağ  masalını  size,

            Belki  zülüm  anlatılmaz,

            Yaşanır  ve  hissedilir  ondandır belki..

            Ve  yaşam  alın terinin  ve  emeğin  süzgecinden  kalandır..

            Bir  de  küçük  umutlarımız..